(Nie) Pracująca mama

To ja (nie) pracująca mama. Kobieta w 100% szczęśliwa, niezależna i zadbana.
 (nie) pracuje 24 godzin na dobę, nawet 12.
Codziennie się wysypiam i nie potrzebuję kawy, ani innych pobudzaczy.
Rano mam zawsze dużo czasu, aby wykonać staranny makijaż, ułożyć fryzurę i jeszcze wszystkie ubrania wyprasować.

Mój 3-letni syn sam robi śniadanie, drugie śniadanie, obiad, deser, podwieczorek, kolację.
Co więcej mój syn robi zakupy i jeździ do sklepu hulajnogą.
Bez problemu sam pojedzie do lekarza, gdy jest chory.
Podaje sobie lekarstwo 3 x dziennie i wcale nie marudzi.
Tak, bo mój syn to wyjątkowy 3-latek.
Śpi 14 godzin/dobę, jest zawsze wesoły i skory do zabawy.

Tak samo maż, sam sobie podaje obiad, zmywa talerze, robi zakupy.
Ależ jestem szczęśliwa...
Od rana do wieczora tylko leżę i pachnę.

Czytam dużo książek, tak dla zabicia czasu.
Mam super kondycję, bo ćwiczę, chodzę na basen i siłownie.
W ogóle to mam tyle czasu na rozrywki, że już sama nie wiem co mam dla siebie wymyślić.
Tak, chyba pojadę do SPA i syn pewnie mnie odwiezie.
W tym czasie razem ze swoim tatą wysprzątają cały dom,
 a ja gdy wrócę będę tylko pić lemoniadę, chrupać czekoladę i poddawać się innym rozrywkom.



Kochane mamy, to ironiczne opowiadanie jest dla Was. Wiele z nas nie znajduje zrozumienia u najbliższych. Jesteśmy krytykowane za to, że poświęcamy swoją karierę zawodową na rzecz wychowania dziecka. A może po prostu nie mamy możliwości, czy chęci do pracy. To nasza prywatna sprawa. Nie dajmy sobą pogardzać. Co gorsza, te przykre słowa słyszymy od innych kobiet, które przecież powinny nas wspierać. Od takich osób trzeba się trzymać z daleka.
Pogardzają nami za to, że dbamy o rozwój, bezpieczeństwo, zdrowie, dietę nowego pokolenia.
Także przekaz medialny jest taki, że dziecko może dostać niańkę, ma przedszkole i w sumie to od 9 miesiąca życia jest samodzielne,  bo idzie do żłobka, przedszkola.
Mama najlepiej aby urodziła i od razu poszła do pracy. Jesteśmy kucharkami, niańkami, sprzątaczkami za darmo, czasem po 14 godzin na dobę. A wyrzuca się nam, że jeszcze bierzemy zasiłek. A nam wystarcza tak nie wiele. Chwila dla siebie, kubek kawy, parę stron książki poczytane dziennie...Zrozumienie i wsparcie ze strony bliskich.
Często "zapłatą" jest jedynie uśmiech swojego dziecka i spontaniczne "Mama".
Tak naprawdę słowo NIEPRACUJĄCA MAMA nie istnieje, może być tylko w naszej głowie. Ja absolutnie nie czuję się bezrobotna.