Jak powstaje Fobia i jak ją wyleczyć

Dzieci boją się wielu rzeczy. Do pewnego wieku dziecko nie odczuwa strachu tak jak dorośli. Nad jego bezpieczeństwem czuwają opiekunowie. Jeżeli nie robią tego należycie, może dojść do nieszczęśliwego wypadku. Z drugiej strony nadopiekuńczość też jest szkodliwą cechą u rodzica, warto znaleźć w tym wszystkim odpowiedni balans. 

Naturalny strach ma swój cel, chroni nasze zdrowie, jest to tzw. instynkt przetrwania. Czymś zupełnie innym jest strach który paraliżuje, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie. Swoje małe "dziwactwa" mają dorośli i dzieci. Pytanie tylko, na ile uprzykrzają one nasze życie?

 

Czym jest Fobia?

Fobia jest nabytym, przesadzonym zachowaniem, gwałtowną reakcją na jakiś czynnik: sytuację,  przedmiot, zwierzę, innych ludzi itp. Zwykle fobie mogą dotyczyć spraw błahych, jak np. nadmierny strach przed pająkami, czy gryzoniami. Osobom postronnym tego rodzaju fobia może wydawać się śmieszna i zupełnie nieracjonalna. Jednak nas samych na widok pająka ogarnia paraliż i nie możemy nawet się poruszyć. 

Pewne rodzaje fobii utrudniają nawet normalne funkcjonowanie w społeczeństwie np. strach przed obcymi ludźmi. Znane fobie to: strach przed ciemnością, przed zamkniętą przestrzenią, strach przed wodą. Tak naprawdę fobii jest mnóstwo, a ich leczenie daje pole do popisu specjalistom. 

Fobie nabyte i nie leczone w dzieciństwie przechodzą do wieku dorosłego, wtedy sprawa może zrobić się o wiele bardziej skomplikowana. A zaczyna się zwykle niewinnie: żartem, przypadkiem, obejrzaną przez dziecko bajką.

Fobie powstają w dzieciństwie i wczesnych latach życia?

Małe dziecko poznając świat chłonie emocje jak gąbka. Powiela zachowania, utrwala pewne schematy. Zdarzają się rożne sytuacje, mamy wybór jak na nie zareagujemy. Zachowania niewspółmierne do sytuacji, histeria, to zdarza się kilkulatkom bardzo często. Jeżeli opiekun sam nie reaguje odpowiednio, wtedy dziecko zapamięta tylko nieracjonalne zachowanie i przeniesie go do życia dorosłego. 

Często lęki są przenoszone z rodziców na dzieci, dlatego nigdy nie należy przy dziecku dramatyzować i okazywać strachu. Swoją drogą stabilny emocjonalnie rodzic, to już połowa sukcesu w wychowaniu dziecka. Jeżeli sami nie radzimy sobie z emocjami,  może warto pomyśleć nad terapią? 

Jak pozbyć się Fobii?

Prosty przykład : Strach przed pająkami. Malec zobaczył Pająka i zaczyna płakać. Prawidłowa reakcja rodzica to uspokojenie dziecka, wytłumaczenie że nic złego się nie stało. Słowa "jesteś bezpieczny", "zobacz jaki ten pająk jest malutki, nie zrobi Ci nic złego", z pewnością mogą okazać się pomocne. 

Nie zawsze można wpłynąć na proces powstawania fobii. Fobia czasami rodzi się z głęboko zakorzenionych przekonań i najbardziej pierwotnych instynktów. Nasi przodkowie żyli w znacznie mniej ucywilizowanym świecie, w którym strach przed dzikimi zwierzętami nierzadko ratował życie. 

Nigdy nie należy lekceważyć strachu u dziecka. Odpowiednia reakcja rodzica, rozmowa, wsparcie u wychowawcy, czy grupy rówieśników może problem znacznie złagodzić. Czasami jednak strach może urosnąć do wielkich rozmiarów, zwłaszcza kiedy jest niezdrowo podsycany. 

Osoba dorosła może samodzielnie próbować przełamać lęki, ale w przypadku poważnej fobii nigdy nie będzie do łatwe. Potrzeba lat pracy, aby w końcu zacząć normalnie funkcjonować. Warto poczytać:

 https://mojefobie.pl/Strach-przed-pajakami-i-wezami.html.Wchodząc w link zobaczycie, że poradnik jest płatny. Myślę, że jeśli ktoś naprawdę szuka pomocy, to warto wykupić możliwość przeczytania całego poradnika. Zwłaszcza jeśli problem jest poważny, a na wizytę u specjalisty trzeba czasami długo czekać. 

Materiał zawiera treści promocyjne